Deuteronomium VIII

  1. Wszystkie przykazania, które nakazuję wam dzisiaj, starajcie się spełniać, abyście żyli, i rozmnożyli się, i weszli i zdobyli ziemię, którą zaprzysiągł Wiekuisty ojcom waszym;
  2. A pamiętaj na całą drogę, którą cię prowadził Wiekuisty, Bóg twój, oto już czterdzieści lat po pustyni, aby cię ukorzyć, aby cię doświadczyć i poznać, co w sercu twojem, – czy będziesz przestrzegał przykazań Jego, czy też nie?
  3. Przeto upokarzał cię, i morzył cię głodem, i karmił cię manną, którejś nie znał ani znali ojcowie twoi, – aby ci pokazać, iż nie samym chlebem żyje człowiek, ale i przez każde wyrzeczenie ust Wiekuistego, żyć może człowiek;
  4. Odzież twoja nie zwiotszała na tobie, a noga twoja nie nabrzmiała – oto już czterdzieści lat.
  5. I tak poznaj w sercu swojem, że jako naucza człowiek syna swego, tak Wiekuisty, Bóg twój, naucza ciebie!
  6. Przestrzegaj tedy przykazań Wiekuistego, Boga twojego, abyś chodził drogami Jego, i obawiał się Go;
  7. Albowiem Wiekuisty, Bóg twój, prowadzi cię do ziemi pięknej, do ziemi, gdzie potoki wód, źródła i tonie wypływają po dolinach i górach;
  8. Do ziemi pszenicy, i jęczmienia, i winogradu, i fig, i granatowych drzew; do ziemi oliwników i miodu;
  9. Do ziemi, w której bez skąpienia będziesz pożywał chleb, i gdzie na niczem zbywać ci nie będzie; do ziemi, której kamienie żelazem, a z której gór wydobywać będziesz miedź;
  10. I będziesz jadł i nasycisz się; i będziesz błogosławił Wiekuistego, Boga twojego, za ziemię piękną, którą dał tobie.
  11. Strzeż się, abyś nie zapomniał Wiekuistego, Boga twego, abyś nie zaniedbał przykazań, i praw, i ustaw Jego, które ci dzisiaj nakazuję!
  12. By gdy jeść będziesz do syta, i domy piękne pobudujesz, a zamieszkasz w nich, –
  13. A rogacizny i trzód ci się namnoży, srebra też i złota ci się namnoży, i wszystko co twoje się rozmnoży, –
  14. Nie wyniosło się serce twoje, abyś zapomniał Wiekuistego, Boga twojego, który cię wywiódł z ziemi Micraim, z domu niewoli, –
  15. Który cię przeprowadził przez tę pustynię wielką i straszną, gdzie żmije, węże jadowite, i niedźwiadki, i susza bezwodna, a wytoczył ci wodę ze skały krzemiennej;
  16. Który karmił cię na pustyni manną, której nie znali ojcowie twoi, – aby cię ukorzyć i doświadczyć, aby ci dobrze uczynić w przyszłości twojej! –
  17. Abyś nie rzekł w sercu swojem: siła moja i moc ręki mojej zdobyła mi te dobra;
  18. Lecz pamiętaj na Wiekuistego, Boga twojego, – iż On to jest, który ci użycza siły ku nabywaniu dóbr, – aby stwierdzić przymierze Swoje, które zaprzysiągł ojcom twoim, jako dziś widzisz.
  19. I będzie, gdy zapomnisz Wiekuistego, Boga twojego, a pójdziesz za bogami cudzymi, i będziesz im służył i korzył się im, – to ostrzegam was dzisiaj, że zginąć zginiecie!
  20. Jako narody, które Wiekuisty gubi przed wami, tak zginiecie i wy za to, że nie posłuchacie głosu Wiekuistego Boga waszego.