Deuteronomium VI

  1. A oto przykazania, ustawy i prawa, których rozkazał Wiekuisty, Bóg wasz, nauczyć was, abyście je spełniali na ziemi, do której idziecie, by ją posiąść:
  2. Żebyś się obawiał Wiekuistego, Boga twojego, przestrzegając wszystkich ustaw i przykazań Jego, które ci przykazuję, – ty i synowie twoi, i synowie synów twoich, po wszystkie dni życia twego, – i aby się przedłużyły dni twoje;
  3. Abyś słuchał Israelu, a starał się to spełnić, aby ci dobrze było, i żebyście się rozmnożyli bardzo, – jako przyrzekł ci Wiekuisty, Bóg ojców twoich, – na ziemi, opływającej mlekiem i miodem.
  4. Słuchaj, Israelu! Wiekuisty, Bóg nasz, Wiekuisty – jedyny!
  5. A będziesz miłował Wiekuistego, Boga twojego, całem sercem twojem, i całą duszą twoją, i całą mocą twoją.
  6. I niechaj będą słowa te, które ci przykazuję dzisiaj, na sercu twojem!
  7. I wpajaj je dzieciom twoim, i rozmawiaj o nich, bawiąc w domu twoim, i idąc drogą, i kładąc się, i wstawając.
  8. I nawiążesz je jako znak na rękę twoję, i niechaj będą przepaską między oczyma twojemi.
  9. I napiszesz je na podwojach domu twego, i na bramach twoich!
  10. A gdy wprowadzi cię Wiekuisty, Bóg twój, do ziemi, którą zaprzysiągł ojcom twoim, Abrahamowi, Ic’hakowi, i Jakóbowi, że ją da tobie, – miasta wielkie i piękne, których nie budowałeś; –
  11. I domy pełne dóbr wszelakich, których nie napełniałeś; – i studnie wyciosane, których nie wyciosałeś; winnice i oliwnice, których nie sadziłeś, – a bodziesz pożywał, i nasycisz się, –
  12. Strzeżże się, abyś nie zapomniał Wiekuistego, który cię wywiódł z ziemi Micraim, z domu niewoli!
  13. Wiekuistego, Boga twojego, obawiaj się, i Jemu służ, i na imię Jego przysięgaj!
  14. Nie uganiajcie się za bogami cudzymi, z pośród bóstw ludów, które wokoło was!
  15. Gdyż Bogiem żarliwym – Wiekuisty, Bóg twój, w pośród ciebie; aby nie wspłonął gniew Wiekuistego, Boga twojego, przeciw tobie, a nie wytępił cię z oblicza ziemi!
  16. Nie doświadczajcie Wiekuistego, Boga waszego, jakeście doświadczali Go w Massa!
  17. Ściśle przestrzegajcie przykazań Wiekuistego, Boga waszego, i świadectw jego, i ustaw Jego, które ci przykazał.
  18. A czyń, co prawe i dobre w oczach Wiekuistego, aby ci się dobrze wiodło, i abyś poszedł i zdobył ową ziemię piękną, którą zaprzysiągł Wiekuisty ojcom twoim;
  19. Aby wyrugował wszystkich wrogów twoich przed tobą, jako wyrzekł Wiekuisty.
  20. Gdy zapyta cię syn twój w przyszłości, i powie: „Cóż to za świadectwa, i ustawy i prawa, które przykazał wam Wiekuisty, Bóg nasz?”
  21. Odpowiesz wtedy synowi twemu: „Niewolnikami byliśmy Faraona w Micraim, i wywiódł nas Wiekuisty z Micraim ręką przemożną;
  22. I czynił Wiekuisty znamiona, i cuda wielkie i dotkliwe nad Micraim, nad Faraonem i nad całym domem jego w oczach naszych;
  23. A nas wywiódł ztamtąd, aby zaprowadzić nas, i oddać nam ziemię, którą zaprzysiągł ojcom naszym.
  24. I przykazał nam Wiekuisty spełniać wszystkie te ustawy, – obawiać się Wiekuistego, Boga naszego, aby nam dobrze było po wszystkie dni, aby nam życie zachować, jako i dziś.
  25. I będzie to zasługą naszą, gdy będziemy się starali spełniać cały ten zakon przed Wiekuistym, Bogiem naszym, jako przykazał nam.