128. Rosą Galgalty omyje Z’A

Usłyszałem 3 dnia Miszpatim, 27 lutego 1943 r.

Z głowy tej sączy się rosa na Z’A (Zohar). Każdy włos ma pod jego białym korzeniem otwór, o czym powiedziano: „Poprzez burze porazi On mnie” (Job 9:13), i dlatego powiedziano: „Odpowiedział Stwórca Jobowi z burzy.” I w tym jest sens słów: „Każdy przepisywany, niech włoży połowę szekla w święty szekel – jedna beka od głowy, dla odkupienia dusz ich”.

Istota pytania otwiera się z takich pojęć jak czerń i atrament. Kiedy człowiek odczuwa oddzielenie od Stwórcy z tego powodu, że ma obce myśli, to nazywa się searot (włosy). A „biały korzeń”, czyli biel, powstaje wówczas, kiedy oddziałuje na niego światło Stwórcy zbliżając go do Siebie. I razem nazywają się oni „ ś wiatło i kli”.

Cała praca rozpoczyna się z obudzenia człowieka do pracy dla Stwórcy, kiedy staje się on godny „białego korzenia” i odczuwa w pracy dla Stwórcy życie i światło. A następnie przychodzi obca myśl, z powodu której on spada ze swojego poziomu i oddala się od pracy. Te obce myśli nazywane są seara (burza) i seara (włos). I pod tym włosem jest otwór, jest to otwór i życzenie w głowie.

Przecież zanim przyszła do niego obca myśl, jego głowa była cała i doskonała, bez otworu dla włosa, i był on bliski do Stwórcy, i przez obcą myśl oddalił się od Niego. A to oznacza, że pojawił się u niego hisaron w głowie. I za pomocą żalu, o tym, co sie stało, on otwiera z tego otworu „ ź ródło wodne”. Z tych włosów postaje cinor dla przejścia światła, dzięki czemu człowiek ponownie staje sie godny białego koloru korzenia włosa.

A następnie ponownie przychodzi do niego obca myśl, i raz jeszcze staje się oddzielony od Stwórcy. I ponownie powstaje otwór pod włosem, czyli otwór w głowie i brak. I on żałuje tego, ponownie powstaje „wodne źródło” i wtedy włos obraca się w cinor dla przepływu światła.

I w ten sposób odbywa się wielokrotnie, i on powraca za każdym razem we wzniesieniu i upadku, dopóki włosy nie wzrosną w wystarczającej mierze. To znaczy, że za każdym razem, kiedy człowiek powraca i naprawia swój stan, on przyciąga światło. I te światło nazywa się „rosa”, jak powiedziano: „Moja głowa pokryła się rosą.” Ponieważ światło przychodzi do człowieka okresowo, i za każdym razem otrzymuje on kroplę za kroplą. I kiedy praca jest zakończona, i on osiąga pełną miarę, co oznacza „nie powróci do głupoty swojej”, uważa się, że od tej kropli rosy zmarły będzie wskrzeszony.

I to jest znaczenie beka (otwór), że obce myśli robią otwory w głowie.

I jest to pojęcie połowy szekla, co oznacza, że w połowie jest grzesznikiem, a w połowie sprawiedliwym. Ale należy zrozumieć, że połowa i połowa nie są w tym samym czasie, lecz w każdym czasie, i w każdym momencie powinien być ukończony stan. Przecież jeżeli złamał jedno przykazanie (micwa) i nie wykonał go, to nie uważa się za połowę sprawiedliwego, ale za całkowitego grzesznika.

Jednak to znajduje się w dwóch czasach. W jednym czasie on jest sprawiedliwym i zlanym ze Stwórcą, i wtedy jest godny. A kiedy upadł, jest grzesznikiem. I jest to znaczenie słów: „ Ś wiat był stworzony dla całkowitych sprawiedliwych lub dla skończonych grzeszników.” I dlatego jest nazywana „połowa”, dlatego że są u niego dwa czasy

Dlatego powiedziano: „Odkupić ich dusze”. Dlatego że kosztem „beka” (otworu), kiedy człowiek odczuwa, że jego głowa jest doskonała, ponieważ obca myśl znajduje się w głowie, on nie odczuwa jedności ze Stwórcą, i kiedy on żałuje tego, to tym wybawia dusze swoją. I za każdym razem otwierając się i powracając do Stwórcy, on przyciąga światło – dopóki nie zostanie wypełniony światłem w pełnej mierze, jak powiedziano: „Moja głowa pokryła się rosą”.